Major Tom tells the story
of Bad Mathematics’ first
appearance on the radio
Video by Vishy © 2017
INTERVIEWS, REVIEWS, PREVIEWS, WHAT THE CRITICS SAY & MORE
“The truth is that Bad Mathematics are worth it and then some. Perhaps the best art punk band we’ve had the pleasure of seeing on the independent Athens scene, they move comfortably from rock’n’roll through dirty blues, to jazz and new wave, all behind the power and authenticity of Cassi’s incredible vocals, and intelligent lyrics. Danceable, riotous and experimental where they should…“
written by Ilias Piknadas in 2003
Another fine review of the album by George Houlis, on Rockin’ Athens Website (Greek).
EVERYTHING FALLS APART
The moment you lay your hands on a first album from a band that you know absolutely nothing about, you know from the first track if something interesting is happening there.
Even though they’ve been around as a band for fifteen years, they have only put out one EP and taken part in producing a soundtrack for a movie (as mentioned in their band bio), Bad Mathematics only now decided to release their first album. Their dedication to their musical vision, which from the outset was fixed in their minds, finally finds its vindication on this release.
Their feet firmly in Punk, Bad Mathematics explore many different musical landscapes; at times in Art Rock, at times in Jazz and Swing; to create a mix which is impossible to leave the listener who sets out to explore their microcosm indifferent.
The point, of course, is not just the variety of their influences but also the seamless unifying of these influences, which is yet another aspect they succeed in doing. For example the effective way they blend their use of the trombone (sic!) and female vocals. The fans of Sonic Youth will especially appreciate their sound since this is an even more experimental version of that music, particularly in the case of some rousing tracks such as “Psychoblues”, “Pornography” and “Shiny Shoes”. Equally interesting in their quieter moments such as “Proud”, “Ghost” or “Hell Hole” with its wild drums.
In short, this first full-length release from Bad Mathematics proves a hit that justifies their hard work. If you are looking for something really wild and experimental this is it.
Review by George Houlis © 19 October 2015
Everything Falls Apart
Η στιγμή που πέφτει στα χέρια σου ο πρώτος δίσκος μίας μπάντας για την οποία δέν γνωρίζεις τίποτα και απο το πρώτο κιόλας κομμάτι καταλαβαίνεις οτι κάτι ενδιαφέρον παίζεται εδώ.
Αν και σαν μπάντα συμπλήρωσαν 15 χρόνια ύπαρξης, ένα EP και μία συμμετοχή σε soundtrack (σύμφωνα πάντα με το βιογραφικό τους), οι Bad Mathematics μόλις φέτος κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τον πρώτο τους δίσκο. Η αφοσίωση τους στο μουσικό τους όραμα που είχαν φτιάξει εξ αρχής στο μυαλό τους επιτέλους εκτός απο διέξοδο βρήκε και δικαίωση. Εχοντας σαν “σκελετό” το punk, οι Bad Mathematics εξερευνούν διαφορετικά μουσικά τοπία πότε στο art rock, πότε στη jazz και ενίοτε στο swing δημιουργούν ένα μίγμα που δέν πρόκειται ν’αφήσει αδιάφορο τον ακροατή πού είναι έτοιμος να εξερευνήσει τον μικρόκοσμο τους.
Το ζήτημα βέβαια δέν είναι μόνο η ποικιλία των επιρροών αλλά και ο σωστός συνδυασμός τους, κι αυτος είναι ένας ακόμη τομέας που οι Bad Mathematics πετυχαίνουν. Οπως και στο εκτελεστικό της υποθεσης με την εκτεταμένη χρήση του τρομπονιού και των γυναικείων φωνητικών. Ιδιαίτερα οι fans των Sonic Youth θα το εκτιμήσουν μιας και θα μπορούσαν να είναι μία πιο πειραματική εκδοχή τους. Ιδιαίτερα σε ξεσηκωτικές στιγμές όπως τα “Psychoblues”, “Pornography” και “Shiny Shoes”. Εξίσου ενδιαφέρουσες και οι στιγμές που πέφτοιν οι τόνος στα “Proud”, “Ghost”, όπως και το “Hell Hole” με το τρελαμένο drumming.
Κοντολογίς, αυτή η πρώτη full length προσπάθεια των Bad Mathematics κρίνεται επιτυχής αν και δικαιώνει τη σκληρή δουλειά της μπάντας. Αν ψάχνεις κάτι “φευγάτο” και με full πειραματισμό εδώ είσαι.
Γιώργος Χούλλης © 19 Οκτ 2015
Here is the link to Rockin’ Athens original review, quoted here.
A fine review of the album by our old friend Maria Markouli, a respected journalist now working as a freelancer with her own site IT’S MY BLENDER
(in Greek but soon to have an English version, too so she tells us).
Bad Mathematics have the solution
In all probability, someone who is into music and lives in this city, has at some point crossed paths with Bad Mathematics and their fame and the magical image of a band that has made history. But this history has not been written down until now… at least not on record.
So, simple mathematics; the solution to the equation being the release of their album “Everything Falls Apart”, which changes the mathematical rules of the subject.
After what? Fifteen (?) years together, serving their art and following their inspiration in this upside down place, where, in order to do something you love without compromising, you must also do something else to make a living; And have infinite patience and persistence… It’s an all too familiar story even in our new Internet-based neo-nostalgic era.
The good thing is that some essential things do not change – or change just as much as they need to; and listening now to the songs of a band which persists and evolves, I strongly sense their refusal to get stuck in some trend – current or older – and the same mania they had when I first met them an afternoon, if I’m not mistaken, years ago somewhere near Karitsi square.
On point, out there and unrepentantly perfectionist, focused on what matters, their sound expresses them and their high rock’n’roll IQ perfectly, serving their improvisational tendencies in the best possible way.
It really doesn’t matter if it’s pulsating art rock, or jazz, or blues, or the funk elements in all their shapes- the transmutations rise like smoke from their tracks. Bad Mathematics have an identity; with Cassi’s voice “dancing” on the dynamics of the music, Andreas on guitar, Vishy on bass, Michalis on drums and Orestis on brass, they proclaim the punk attitude they all share.
I confess there are moments where I hear something old fashioned; perhaps old-school, that feels like it needs one decisive act to take off, but then again this could very well be their own game plan given the use of time and the impressions it creates.
Besides, I hear lots of their different influences, spanning great expanses of time, filtered into their songs in a cinematic way; and I say this because, from “Bitch” to “All Bets are Off”, they have created an ideal action soundtrack for a punk-rock psychedelic-jazz adventure with constant twists and turns, where you do not care what happens in the end, only that the good guy wins. And Bad Mathematics have the solution.
Review by Maria Markouli © 29 April 2015
Οι Bad Mathematics έχουν τη λύση
Το πιο πιθανό είναι πως όσοι ασχολούνται με τη μουσική και ζουν σε αυτή την πόλη έχουν διασταυρωθεί κάποια στιγμή με τους Bad Mathematics και τη φήμη τους, με την μαγική εικόνα μιας μπάντας που έχει γράψει ιστορία, αλλά αυτή η ιστορία δεν είχε γραφτεί ως τώρα- τουλάχιστον δισκογραφικά.
Απλά μαθηματικά, δηλαδή, με λύση της εξίσωσης την κυκλοφορία τους –το άλμπουμ Everything Falls Apart, που αλλάζει τους γνωστούς (επί του θέματος) μαθηματικούς όρους. Μετα από πόσα; Δεκαπέντε (?) χρόνια που υπηρετούν την τέχνη τους και κινούνται προς τα εκεί που τους καλεί η έμπνευση σε αυτόν τον ανάποδο τόπο που για να κάνεις κάτι που αγαπάς χωρίς να συμβιβαστείς πρέπει να κάνεις και κάτι άλλο για να ζεις, και να κάνεις υπομονή και να επιμένεις, αλλά να επιμένεις πολύ. Γνωστή παλιά ιστορία, σε ιντερνετική εκδοχή και νέο-νοσταλγικές διαπιστώσεις.
Το ευτυχές συχνά είναι πως μερικά πράγματα ουσιώδη δεν αλλάζουν –ή αλλάζουν λίγο, όσο πρέπει- και ακούγοντας τώρα τα τραγούδια ενός γκρουπ, που επιμένει και εξελίσσεται, νοιώθω έντονα την άρνησή τους να κολλήσουν σε κάποιο τρεντ- τρέχον ή παλιότερο- και την ίδια τρέλα με την οποία τους γνώρισα ένα απόγευμα, αν δεν κάνω λάθος, κάπου κοντά στην πλατεία Καρύτση.
Αιχμηροί, και φευγάτοι και αμετανόητα τελειομανείς, επικεντρωμένοι στο ζητούμενο, τον ήχο που τούς εκφράζει και την ροκενρολ υψηλή νοημοσύνη τους. Ο,τι το καλύτερο για τις αυτοσχεδιαστικές τους τάσεις.
Δεν έχει σημασία αν είναι παλλόμενο art rock, ή τζαζ, ή μπλου , με το funk στοιχείο σε όσες μορφές κι αν μεταλλάσσεται να ανεβαίνει σαν καπνός από τα κομμάτια τους. Οι Bad Mathematics έχουν ταυτότητα- καθώς η φωνή της Cassi «χορεύει» πάνω τον δυναμισμό της μουσικής, ο Αντρέας στην κιθάρα και ο Vishy στο μπάσο με τον Μιχάλη στα ντραμς και τον Ορέστη πνευστά, διατυμπανίζουν την punk attitude που μοιράζονται όλοι.
Κάποιες στιγμές, ομολογώ, μού ‘χτυπάει’ κάτι παλιομοδίτικο (όχι vintage) και σα να λείπει στο σημείο μια αποφασιστική κίνηση που θα το απογεώσει αλλά, από την άλλη, αυτό μπορεί να είναι και το δικό τους παιχνίδι, η χρήση του χρόνου, δηλαδή και οι εντυπώσεις της.
Σαν επιρροές άλλωστε ακούω πολλές και σκόρπιες στο χρόνο που περνάνε κινηματογραφικά στα τραγούδια τους- και το λέω αυτό, γιατί από το Bitch ως το All Bets are Off έχουν «φτιάξει» ένα ιδανικό σάουντρακ δράσης πανκ-ροκ ψυχεδελο-τζαζ περιπέτειας με συνεχείς ανατροπές όπου δε σε νοιάζει τι θα συμβεί στο τέλος, απλά ότι good guy wins. Και οι bad mathematics έχουν τη λύση.
29 Απρ 2015
Here is the link to Maria Markouli’s original review, quoted here.
11.03.2015
THE LONG AWAITED ALBUM
EVERYTHING FALLS APART
WAS RELEASED
Interview with Major Tom
with Piers Marsh (Mountain of Love), 19.04.2010
Interview with Major Tom
03.09.2009
Interview with Ilias Piknadas
with Alexis Bardis (Workaholics), 30.01.2009
Deafntineia Festival the Avopolis review 11.09.2003
I had heard only praise about the next band’s few previous appearances. Their performance not only proved everything I’d heard, but very much more. First some past history, since essentially this is the first time a review of this extremely exciting Athens-based band has appeared on Avopolis.
This four piece band is fronted by the English singer, Cassi Moghan, who, among other things, directed the play “Female Parts” (by Dario Fo & Franca Rame) at the Athinais Theatre, for which the band also composed the music. Last year they were voted best new band by Rock FM radio station, a fact which should have brought them a recording contract. This never happened, but let’s not rub salt into old wounds, this is neither the time nor the place.
As the internet freaks that we are, we must also mention their beautifully made and meticulous web site (https://www.badmathematics.com), one of the most intelligent we have seen in a long time, which, if nothing else, proves their sense of humour. The truth is that Bad Mathematics are worth it, and then some.
Perhaps the best Art Punk band that we’ve had the pleasure of seeing on the independent Athens scene, they move comfortably from Rock ‘N’ Roll through dirty Blues, and from there to Jazz and New Wave, all behind the generous power and authenticity of Cassi’s incredible vocals, and intelligent, well written lyrics.
Totally danceable and riotous at times, and experimental when they should be, Bad Mathematics are, as a major music publisher friend of mine pointed out, the only band in Athens today who could open the show for the John Spencer Blues Explosion who will be playing here next week. And that’s no small thing…
Live: Deafntineia 2003: Sweetohm, Bad Mathematics Place: Small Music Theatre (Mikro Musiko Theatro), Athens, Date: 9/11/2003, Text: Ilias Piknada
VANITY SPOTS (feature)
Gathered from various comments on the web, other musicians’ blogs and generally stuff said about the band that we liked.
So we shall quote them unashamedly…
(We reserve the right to Big ourselves up at every opportunity! The Management™)
ADDED 05 May 2015
A review of the album “Everything Falls Apart” by friend and journalist Maria Markouli on her wonderful site… Go Read (In Greek) “Bad Mathematics Have the Solution“
ADDED 24 JUNE 2007 We just had a wonderful comment posted about us on a Greek blog, where the writer places us in third place of the best thing during the whole festival,
VANITY RULES WE POST IT:
“I had no clue who the fuck they were before their live, but damn they are lean, mean, rock n roll machines. All of them excellent musicians that look like they can kick your ass too, once they get off the stage…
Which brings me to my point… Why had I never heard of them till yesterday? Why are bands like the Callas and Dread Astaire considered to be the saviours of Greek rock n roll when we got bands like Bad Mathematics?”
By Athens as it Really Is Thanks, nice to be told things like that.
WARNING: ANOTHER VANITY SPOT
Monofone a musician who was at the Soul gig wrote this about it!:
“all I know is that the last few days I was begging for a good old guitar-based live [maybe I got lost in my chaos of pads & loops and was up for a change 😉 ] and yesterday finally my prayers were heard..
Thanasis from Serpentine was fragile and sincere and with his acoustic set gave us some good melodies and a strong sense of song writing,while the Velvoids, whose singer declared to us incognito that they suck [ 😀 ], managed to give a real party feeling to the place..
But the real surprise were of course the Bad Mathematics, who managed to surprise me song after song with their garage/ post-punk/ avant-rock diamonds and whose singer was THE sexiest, most original rock ‘n’ roll front woman I have seen perform live in years..thumbs up for the underground Athenian rock ‘n’ roll scene..posh indie rich kids please do go and hang your disco shoes..You SUCK and you ain’t got no soul..”
Thanks Monofone, surely appreciate the kind words…Be seeing you.
ADDED 23 JUNE 2007 (this one is from The Management™)
IN THE LIGHT OF SOME RECENT BUZZ THAT HAS GATHERED AROUND THE BAND, IN THE PROCESS, BAFFLING US A GREAT DEAL, WHAT WITH GLOWING WRITE-UPS IN DIPHONO, ATHINORAMA, ROCK’N’POP MAGAZINES, AND MANY OF THE MAIN NEWSPAPERS IN GREECE, WE FEEL WE HAVE TO REITERATE OUR DEBT OF THANKS TO ALL THE REALLY GREAT BANDS THAT HAVE APPEARED IN ATHENS AND THE REST OF THE COUNTRY OVER THE LAST TWO OR THREE YEARS.
IT IS INTERESTING THAT WE SEEM TO HAVE BEEN GIVEN THE POSITION OF ONE OF THE BIG NAMES IN A SCENE WHICH NONTHELESS CARRIES ON BEING RATHER SPECIALIST AND CONSISTS OF A SMALL BUT DEDICATED FOLLOWING. WE’D LIKE TO NAME CHECK JUST A FEW, (AND BELIEVE IT THERE ARE MANY OTHERS DESERVING OF MENTION!).
HERE IS A LONG SALUTE TO THE ALEPH, MODREC, MISUSE, KOPSOKEFALI (NOW SADLY DISBANDED), THE WORKAHOLICS, ABSENT MINDEAD, SIGMATROPIC, GLORYBOX & LOWTRONIC, SPECTRAL FIRE, POST BLUE (GONE BUT NOT FORGOTTEN), CUBE, THE DIVE, JANE DOE, THE VELVOIDS, ILLEGAL OPERATION, SUGAR GALORE, SO WHAT?, VERSACE WIDOW (R.I.P.), COSTAS STERGIOU…
ALSO THOSE WHO MAKE THE WHOLE THING WORTHWHILE FOR THEIR SUPPORT AND IMMENSE CONTRIBUTION TO A BLOODIED BUT STILL FIGHTING SCENE, STYLIANOS TZIRITAS, ATHANASIOS GRIVAS, ILIAS PIKNADAS, PHILIPOS KAPONIS, SPINALONGA RECORDS, IANNIS RAOUZEOS, THODORIS ZIOUTOS, IANNIS PALAVOURAS, STON AERA, SMALL MUSIC THEATRE, TOM ALEXOPOULOS, MICHALIS SKARAKIS, PANOS SPOULOS…AND HUNDREDS MORE
WE ARE BREATHLESS!
IN CONTINUATION THOUGH, AND ON A PERSONAL LEVEL WE’D JUST LIKE TO SHOW OUR APPRECIATION FOR TWO COMMENTS FROM TWO GREAT BANDS, WITH WHOM WE HAD THE PLEASURE OF PERFORMING AT STON AERA ON THE FIRST OF JUNE 2007. THE WORKAHOLICS AND THE ALEPH DID US THE HONOUR OF JOINING US IN A BLAZING SHOW ON THAT HOT NIGHT. THE NEXT DAY THIS IS WHAT THEY HAD TO SAY TO US (ASIDE FROM THEIR VERY KIND WORDS ON THAT NIGHT). WE’RE SO PROUD OF THIS THAT WE, VAIN CREATURES THAT WE ARE, WILL QUOTE THEM BELOW.
FROM THE WORKAHOLICS: Jun 2 2007 8:16
“Friends, we can’t thank you enough for the wonderful gig we had together. You rocked the house with immense power and passion. It was a helluva night and those who didn’t show up, well, it was their loss. We should do this again soon! Cheers
The Prophet, Playboy Lex, Surfin’ Pan, Cookieman, Little Jon”
AND FROM THE ALEPH: Jun 3 2007 8:58
“Good friends, thank you for the fantastic night we had at ‘Ston Aera’. Your performance was more like a mystical music ritual than simply a great performance. And also what a joy to meet so kind and good people like you. We are looking forward to meet again! The Aleph”
Semen of the Sun: Nov 19 2007 8:25 AM
“Great performance guys and girl :} Thanx for everything. Cheers”
fool in the box: Nov 19 2007 1:00 AM
“hey bad maths! proti fora sas eidame to savvato kai pragmatika i parousia sas itan super!! tha ta poume sintoma…”
Sleepin Pillow: Nov 18 2007 9:07 AM
“Hi there, we had a great time yesterday night.It was a pleasure to see u and meet the whole band. All the best from Sleepin Pillow.keep in touch… Rispa“
Black Circus: Nov 18 2007 5:23 AM
“Really a pleasure meeting and watching you live!!!”
JANE DOE: Jan 5 2008 5:15 PM
“so..yes..happy new year and all these stuffs…:) WILL YOU COME UP HERE OR WHAT??? I hear all these rumors about your lives and yes I’m curious..:) so… I’m waiting… ps did i make this comment impolite? baaaahhh…:) goodnight, moss doe”
The Aleph: Dec 25 2007 3:21 AM
“Merry Christmas lovely Bad Mathematics! We’ll get in touch soon! x, alex”
“The BM site for President…!”
the nice rock+roll magazine review of our site (issue #319, February 2006) the following was published in rock+roll magazine, in a section they do about what is hot on the net and on the scene in general.
Bad Mathematics www.badmathematics.com
It may be that Bad Mathematics, apart from their appearance on the compilation Civil Cinder Regalia, haven’t yet circulated their work, but their site would make many well known artists envious.
The site of this English language indie band not only features news, history, photographs, lyrics and samples of their music for download, but also the very interesting newsletter of the group, Hard Times, which is designed like a real newspaper (!), reviews from the press, and a section for the band to express their personal opinions. It’s worth mentioning that the site is exceptionally well designed and has a flash intro with their music.
The Eleftheros Typos Interview 02.06.2007
During June 2007 we were interviewed by Eleana Kolouvou of the newspaper Eleftheros Typos, here is a translation of the article:
Bad Mathematics
For six years now, on a weekly basis, you can hear Jazz Punk melodies joining the distinctive voice of Cassi Moghan, from a backyard studio of a house in Immitos. Bad Mathematics originate from England (voice & bass) and Greece (guitar & drums), and take one stage after another without the help of managers or even a release on the market. “People hear our music and call up to invite us to play at festivals and different venues” says Vishy Moghan, “Self-promotion is one of the most difficult things for an underground band to do, there is no organisation here for arranging appearances”.
Thirteen years ago Cassi and Vishy came to Greece from England, and found that they go together musically with Michalis Karayiannis and Andreas Vatista, creating a very live type of sound.
“Our music is improvised, even down to the lyrics” notes Cassi, “But in live shows we don’t just play our music, we create performances, we live our sound”.
Q: WHY DOES A CITY NEED AN UNDERGROUND?
A: The underground scene is proof of life, it is the vibe of creativity – without it everything would be flat.
Below are bits from comments on our MySpace:
athens as it really is Jan 18 2008 12:48 AM
“hey guys why was your set so short yesterday? still great though but i wish u played some more.. correct me if I am wrong but u seem to reinvent your sound from time to time and that is very good in my book”
The Velvoids: Jan 17 2008 11:48 PM
“psycho-blues!!! beautiful!;) unbelievable last nite!!!”
The Aleph: Jan 12 2008 7:21 AM
“Happy New Year you wonderful people you! Effie here, the lazy one, who’s coming to Athens soon-she hopes-and will definitely meet you to get drunk haha! Plus THE TRACKS! Hey, what more could someone want? How is my idol, my diva, my star? Love & hugs to all”
The Aleph: Jan 8 2008 5:17 PM
“Vishy! Alex here! Guys, I missed you too! I hope you all had a great time during Christmas and Eve. The tracks were supposed to be delivered to you by irresponsible Effie months ago. But I am not surprised.. anyway she will be punished. I call you one of these days, xx”
iro andreou: Nov 26 2007 3:19 AM
“Thnx for the support! I saw you both Saturdays and i think that you are very kind…and talented!”
The Aleph: Nov 6 2007 5:11 PM
“HA! we’re in! name the place and date! :D”
The Velvoids: Nov 6 2007 12:53 AM
“crazy dancers!;)”
Saturday 30th of June 2007
Our dear friend and guru of the alternative scene in Greece posted an article on his Mixtape promotions site, which we had not seen before. It is always refreshing to read Ilias’ words and opinions about us. Here is the article, translated (probably badly) by Vishy, and the link to the original for those of you who can read Greek:
With Bad Mathematics, I have a very special relationship. I first saw them live at the Small Music Theatre a few years ago, when they’d just been voted “the best new Greek band” by a well known radio station. And my curiosity aroused, I was surprised that the said station, for the first time in years, had actually got it right!
Instinctively, I hoped that they would be recognised and become one of the ace cards of our stage.
But, a few years on they have remained where they were, unrecorded (apart from their appearances on two compilation albums, “Civil Cinder Regalia” from Tobruk Records, and the third volume of “In The Junkyard” by Spinalonga Records) and on the fringes, in spite of the fact that they get better year by year. And this constitutes one of the greatest injustices of our scene.
Of course the “problem” with Bad Mathematics is that it is not possible for them to be easily accepted by the listening devotees of the alternative scene.
Their dirty art-punk, which crosses Jazz with New-Wave, Garage with Psychedelia, Brecht with Tom Waits, isn’t the easiest fit for the straight rock ‘n’ rollers of mo’ Better, the indie popsters of Pop or the trend setting media intelligentsia. But, if you open your ears on the evening of Saturday at Soul Stereo and accept the authenticity of their British front-woman, Cassi Moghan, you’ll recognise the most undervalued band on the Athens scene. And you’ll understand why Bad Mathematics were chosen by Mixtape.gr to play at the European Festival of Music.
Ilias Piknadas (21.06.07) Read the article in Greek here Mixtape.gr.
Thanks Ilia it is always a pleasure to read what you have to say about the band. SAY IT LIKE IT IS…
The GIB Interview October 2003
In 2003 the band were interviewed by Panos Spoulos of the Greek Indie Bands Database and the band Postblue.
English
Panagiotis Spoulos: Bad Mathematics is an odd name. How did you decide to name your band? Were you all bad at maths when you were at school?
Vishy: well it was the title of some lyrics I had written, it must have been in 2001, and it became one of our early pieces that kick-started the sound that we developed, this strange mix of jazz rhythms and rock/blues thing. About this time we were looking for a name, and we were coming up with some really silly ideas, when someone, I can’t recall who, suggested we use Bad Mathematics, but it clicked immediately. It sort of became a signature tune for our early lives. And yeah I was really bad at maths. I’m not sure about the guys.
Cassi: It was one of those things, like everything the band does, a coming together of the four of us. We had created this song from lyrics Vishy wrote and one of us, no-one remembers who, came up with it as the name of the band. It stuck and it suited us. And yes, I was rubbish at maths at school too.
PS: I’ve seen you live twice and I can say that you do an unusual show, for example you improvise between and even during songs. How would you describe your music?
Vishy: that is a question we get asked a lot. I think for me the most exciting thing about the music is the way it is such a complete synthesis of the four members of the band. Absolutely everything we make is made in jams, including, incredibly enough, the lyrics. As Michalis pointed out once, we are all old enough and have heard enough diverse music, to have a thousand streams of influence. But for me the most characteristic and important aspect of the work is that special relationship between the four of us. I believe at our best we have an instinctive understanding of each others flow, and respond to one another at gut level. Whenever other musicians have attempted to jam with us, they’ve got lost very quickly and stopped playing. You know, music is like conversation, when you are in a situation where you really understand what the others are saying, intuitively you predict each others thinking, and respond in harmony, suggesting a new route to enhance what the other person is saying. When I was very young I used to listen to classical music, but the first time I heard funk, all that stopped. My father brought “Hot Buttered Soul” by Isaac Hayes home, and it completely turned my seven year old head. Later the first time I saw a jazz band, apart from the music, what totally made me want to listen to them was that they were like lovers, every member intricately intimate with the others, it was the pleasure in their faces, the expression of complete ecstasy that blew me away. I was hooked. My dream band would be something very much like Bad Mathematics, except we’d have the chance to be even more free on stage. So I guess that is how I would describe the music, an intimate conversation between good friends.
Cassi: That pretty much says it all, doesn’t it? Just to add, we are all coming from quite different backgrounds and musical influences and I think we bring all that experience to the band too. I hear jazz, punk, gospel, rock, Brecht and Weil, a diverse collection of sound that reflects the members of the band.
PS: Most of you are not Greek. Have you ever tried to do something abroad before you ended up here? Was it easier?
Vishy: not most of us, Andreas and Michalis are both Pireas boys. And no I personally haven’t. All the years I’ve been messing around with instruments, I just jammed ideas with friends, and never had any ideas about doing live work or serious recording. As for it being easier, in some ways yes, there are a lot more venues in London, and the pub circuit is the starting point for most of the great British bands, look at our mates the Tiger Lilies. I first met them in 93, in a small jazz club in Waterloo. And look at them now. Also the British music market is like a million times bigger than here. Almost any band that makes it there sells all over the world. Not so easy here, in a market saturated with Ellie Kokinou and Anna Vissi, to make new moves in music. After all even Pix Lax have started using bouzoukis. I think the main problem we face here is the lack of trust from the people and the music industry, in local product.
Cassi: Half of us are Greek! I was never in a band before but from my experience of working in Theatre in England I would say, that although there is so much more going on there, it’s a cut-throat world. One thing that is easier in England, is that people like experimentation and diversity more there. There is the opportunity to be different and people don’t look at new work with the suspicion and mistrust that happens here. One other thing about the market here, there is not enough intelligent criticism of work. By that, I don’t mean being negative about everything that comes along, but to be critical. In that way, truly good work can surface from the quagmire that is the Greek music scene. Vishy: I’d just like to add that Andreas and Michalis did have a band here in Athens, a three piece (guitar, drums and vocals), called Gobidibu (originally Paranihides), in the mid-80’s. They played short, explosive experimental tracks, along the lines of Beefheart and The Birthday Party, but they were too progressive for Greece all those years ago. If you look hard you’ll find them on some vinyl collections from that time.
PS: Do you believe that we’ll see some better opportunities in Greece?
Vishy: Oh yeah definitely, but bands like BM, Kopsokefali, and the rest in the underground scene need to get together and make people take notice, it’s like holding up a great big sign saying ‘WE ARE HERE, AND WE MEAN BUSINESS!”. And really where ever you are this music thing, if you want to be heard, is hard. In Greece we have another problem which is that we have to fight the way the industry is run by some very unadventurous people who don’t take risks and also make too many assumptions about the Greek public.
Cassi: We COULD see better opportunities for Indie bands here but several things have to happen first. We need exposure! Radio stations that play “home grown” Indie bands. It seems here that music has to come from abroad to be considered good. There are some great up and coming bands here, but do we have to make it somewhere else and then bring it back to Greece before it is even considered here? There is a strict code here about what is considered to be Greek music, what the Greek market will accept. And I don’t think that is the fault of the Greek music public. The blame is with the bosses and music industry people who are too short-sighted to see that the talent is here and has always been here. The “brain drain” that happens here across the whole Arts scene happens for a reason. people with ideas and talent leave because of the lack of respect and opportunity here. We need venues that will allow experimental and underground music to flourish like the Small Music Theatre and Ston Aera but more of them. We need DJ’s who are not afraid to play non-chart material, people like Major Tom who tried to get exposure for new bands like us. We need TV exposure. Just one programme to begin with, covering the Indie scene here in Greece. We need music magazines with the vision to include new bands in their pages. The Greek public don’t know us (and I include all the great underground bands around at the moment) because the media doesn’t allow them to know. I agree with Vishy that we need to get together and make people take notice, but the first people who need to take a good hard look at the way things are done here, are the media. The talent is here… Expose it!
PS: Can you introduce the band, please?
Vishy: Well we have Cassi on vocals, Andreas Vatistas on guitar, Michalis Karayiannis on drums and anything you can bang, and I’m Vishy Moghan on bass, and a few other bits and pieces.
PS: In your opinion what is the most successful way to advertise your music?
Vishy: Playing live. But if you mean what you would call it, a name for it, we have no idea. We’ve played with the idea of JazzPunk, and other odd titles, but I guess it’s difficult for us to say because it is just our music. Avopolis described it as Art Punk, it not a bad title.
PS: Plans for the future?
Vishy: Keep playing, develop a complete show, with performances getting wilder and freer all the time. My dream is to be able to go on stage every time and just play what ever comes in response to the occasion.
Cassi: I would like to see Bad Mathematics and our fellow Indie bands shake things up a bit. To see more diversity and collaboration and to push the boundary of the music scene in Greece a little bit left-field.
Greek
ΠΣ: Το “Bad Mathematics” είναι ένα περίεργο όνομα. Πώς αποφασίσατε να ονομάσετε έτσι το γκρουπ; Ήσασταν κακοί στα μαθηματικά στο σχολείο;
Vishy: Ήταν ο τίτλος από κάποιους στίχους που είχα γράψει, πρέπει να ήταν μέσα στο 2001, και έγινε ένα από τα πρώιμα κομμάτια που ξεκίνησε τον ήχο που χτίσαμε, την παράξενη μείξη από jazz ρυθμούς και rock / blues. Όταν ψάχναμε για όνομα και μας ερχόντουσαν κάποιες χαζές ιδέες, κάποιος -δεν θυμάμαι ποιος- πρότεινε να χρησιμοποιήσουμε το Bad Mathematics και μας έκανε κλικ αμέσως. Δεν είμαι σίγουρος για τους άλλους, αλλά ήμουν πραγματικά κακός στα μαθηματικά!
Cassi: Όπως όλες μπάντες, έτσι κι εμείς οι τέσσερις βρεθήκαμε για να συζητήσουμε. Είχαμε δημιουργήσει αυτό το τραγούδι από κάποιους στίχους που είχε γράψει ο Vishy και κάποιος από μας, ούτε εγώ θυμάμαι ποιος είναι, πρότεινε να ονομάσουμε έτσι τη μπάντα. Μας κόλλησε και μας ταίριαζε. Α! Ήμουν κι εγώ επίσης “σκράπα” στα μαθηματικά.
ΠΣ: Σας έχω δει ζωντανά δύο φορές και μπορώ να πω πως κάνετε ένα όχι και τόσο συνηθισμένο show, για παράδειγμα αυτοσχεδιάζετε ανάμεσα, ή ακόμα και ενδιάμεσα στα κομμάτια σας. Πως θα περιγράφατε εσείς τη μουσική σας;
Vishy: Αυτή είναι μια ερώτηση που μας κάνουν συχνά. Για μένα το πιο συναρπαστικό πράγμα στη μουσική είναι ο τρόπος που και τα τέσσερα μέλη της μπάντας δίνονται αυτούσια. Οτιδήποτε κάνουμε προέρχεται από τζαμαρίσματα, ακόμα κι οι στίχοι, όσο κι αν ακούγεται περίεργο. Όπως τόνισε κι ο Μιχάλης κάποτε, είμαστε όλοι αρκετά μεγάλοι κι έχουμε ακούσει αρκετά διαφορετική μουσική, για να έχουμε χιλιάδες ρεύματα επιρροής. Πάντως για μένα η πιο χαρακτηριστική και σημαντική όψη της δουλειάς μας είναι αυτή η διαφορετική σχέση που έχουμε και οι τέσσερις μεταξύ μας. Πιστεύω πως έχουμε μια ενστικτώδης κατανόηση ο ένας για τον άλλο. Όποτε άλλοι μουσικοί προσπάθησαν να τζαμάρουν μαζί μας, χάθηκαν πολύ γρήγορα και σταμάτησαν να παίζουν. Η μουσική είναι σαν συζήτηση, όταν είσαι σε μια κατάσταση που πραγματικά καταλαβαίνεις τι λένε οι άλλοι, διαισθητικά προβλέπει ο ένας τις σκέψεις του άλλου, και αποκρίνεσαι με αρμονία, προτείνοντας μια καινούρια οδό για να εκτείνεις τα λεγόμενα του άλλου. Όταν ήμουν αρκετά μικρός άκουγα πολύ κλασσική μουσική, αλλά όλα σταμάτησαν την πρώτη φορά που άκουσα funk . Ο πατέρας μου είχε φέρει σπίτι το ” Hot Buttered Soul ” του Isaac Hayes , κι άλλαξε εντελώς το εφτάχρονο μυαλό μου. Αργότερα όταν είδα για πρώτη φορά jazz μπάντα, ξέχωρα απ τη μουσική, αυτό που με έκανε να θέλω να τους ακούσω ήταν ότι ήταν σαν εραστές, το κάθε μέλος ήτα τόσο μπερδεμένα οικείο με τους άλλους. Ήταν η απόλαυση στα πρόσωπα τους, η εξωτερίκευση της έκστασης αυτό που με τρέλανε. Η μπάντα των ονείρων μου ήταν κάτι που μοιάζει πολύ με τους Bad Mathematics, αν κι εμείς έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε ακόμα πιο ελεύθεροι στη σκηνή. Έτσι θα περιέγραφα τη μουσική μας, μια συζήτηση μεταξύ στενών φίλων.
Cassi: Αυτό βασικά τα λέει όλα. Απλώς θα ήθελα να προσθέσω, πως όλοι είμαστε από διαφορετικά backgrounds, έχουμε διαφορετικές μουσικές επιρροές και φέρνουμε όλη αυτή την εμπειρία μέσα στη μπάντα. Ακούω jazz, punk, gospel, rock, Brecht και Weil, που είναι τόσο διαφορετικά, αλλά όλα αντικατοπτρίζουν τα μέλη της μπάντας.
ΠΣ: Οι περισσότεροι δεν είστε Έλληνες. Έχετε προσπαθήσει να κάνετε κάτι στο εξωτερικό πριν καταλήξετε εδώ; Ήταν πιο εύκολο;
Vishy: Όχι οι περισσότεροι, ο Ανδρέας κι ο Μιχάλης είναι Πειραιώτες! Εγώ πάντως δεν έχω προσπαθήσει. Όλα τα χρόνια που ασχολούμαι με όργανα, απλά τζάμαρα κάποιες ιδέες με φίλους. Δεν είχα ποτέ ιδέα για το πώς δουλεύεις live ή ηχογραφείς. Για το αν ήταν πιο εύκολο, σε γενικές γραμμές πιστεύω πως ναι. Υπήρχαν πολύ περισσότερα μαγαζιά στο Λονδίνο, και παίζοντας σε pubs ήταν η αφετηρία για τα μεγαλύτεραβρετανικά. Πάρε για παράδειγμα τους Tiger Lillies. Τους γνώρισα το 93, σ ένα μικρό jazz club στο Waterloo, δες τους τώρα. Επίσης η βρετανική μουσική αγορά είναι πολύ πιο μεγάλη απ ότι εδώ. Σχεδόν η κάθε μπάντα που τα καταφέρνει εκεί πουλάει σε ολόκληρο τον κόσμο. Εδώ δεν είναι τόσο εύκολο να κάνεις καινούριες κινήσεις σε μια αγορά πλημμυρισμένη με Έλλη Κοκκίνου και Άννα Βίσση. Εξάλλου ακόμα κι οι Πυξ Λαξ άρχισαν να χρησιμοποιούν μπουζούκι. Νομίζω πως το θέμα έχει να κάνει με την έλλειψη εμπιστοσύνης από τον κόσμο και τη μουσική βιομηχανία στα εγχώρια προϊόντα.
Cassi: Δεν υπήρξα ποτέ σε καμιά μπάντα, αλλά από την εμπειρία μου δουλεύοντας θέατρο στην Αγγλία, μπορώ να πω πως γίνονται πολύ περισσότερα πράγματα εκεί. Ένα πράγμα που είναι πιο εύκολο στην Αγγλία είναι ότι ο κόσμος γουστάρει πειραματισμό και διαφορετικότητα,σε αντίθεση με εδώ. Έχεις την ευκαιρία να είσαι διαφορετικός, και ο κόσμος δεν κοιτάει τη δουλειά σου με υποψία και σου δείχνουν εμπιστοσύνη. Κάτι άλλο σχετικά με την αγορά εδώ, είναι ότι δεν υπάρχει πολλή έξυπνη κριτική. Αν υπάρξει κριτική (κιόχι να είμαστε αρνητικοί με ό,τι καινούριο βγαίνει), μπορεί ναβγει στην επιφάνεια, κάτι ντόπιο και πραγματικά καλό.
Vishy: Θα ήθελα να προσθέσω πως ο Ανδρέας κι ο Μιχάλης είχαν ένα συγκρότημα εδώ στην Αθήνα τη δεκαετία του 80, που ονομαζόταν Gobidibu (Παρανυχίδες). Έπαιζαν μικρά πειραματικά καταιγιστικά τραγούδια, στους δρόμους που χάραξαν οι Beefheart και Birthday Party , αλλά παραήταν προοδευτικοί για την Ελλάδα εκείνη την εποχή. Αν ψάξεις ίσως τους πετύχεις σε καμιά συλλογή σε βινύλιο από εκείνη την εποχή.
ΠΣ: Πιστεύετε ότι θα δούμε περισσότερες ευκαιρίες στην Ελλάδα;
Vishy: Ναι, σίγουρα. Αλλά μπάντες σαν τους BM , τους Κοψωκέφαλους, και τους υπόλοιπους στην underground σκηνή πρέπει να κάνουν πράγματα μαζί και να κάνουμε τον κόσμο να μας προσέξει, σα να κρατάμε μια μεγάλη πινακίδα που λέει ‘ WE ARE HERE,AND WE MEAN BUSINESS!”. Και στην πραγματικότητα όπου κι αν είσαι, αν θες να ακουστείς, είναι δύσκολο. Στην Ελλάδα έχουμε ένα άλλο πρόβλημα που έχουμε να πολεμήσουμε, τον τρόπο που διοικείται η βιομηχανία από κάποιους ανθρώπους που φοβούνται να ρισκάρουν.
Cassi: Θα ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ να δούμε μεγαλύτερες ευκαιρίες για τα ανεξάρτητα συγκροτήματα, αλλά θα πρέπει να συμβούν κάποια πράγματα πρώτα. Χρειαζόμαστε προβολή! Ραδιοφωνικούς σταθμούς που να παίζουν τοπικά συγκροτήματα. Υπάρχει η αντίληψη πως η μουσική πρέπει να είναι από το εξωτερικό για να είναι καλή. Υπάρχουν μερικές σπουδαίες ανερχόμενες μπάντες, μα πρέπει να κάνουν κάτι πρώτα έξω για να αναγνωρισθεί κι εδώ; Υπάρχει ένας συγκεκριμένος κώδικας για το πώς πρέπει να είναι η ελληνική μουσική, για να την δεχτεί η ελληνική αγορά και δε νομίζω πως γι αυτό ευθύνεται το ελληνικό ακροατήριο. Το πρόβλημα είναι με τα αφεντικά και τους ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας που δε μπορούν να δουν ότι το ταλέντο είναι εδώ, όπως πάντα. Η πλύση εγκεφάλου που συμβαίνει γίνεται για ένα και μόνο λόγο και βλέπεις κόσμο με ιδέες και ταλέντο να εγκαταλείπουν εξαιτίας της έλλειψης σεβασμού και ευκαιριών. Χρειαζόμαστε μέρη που να επιτρέπουν στην πειραματική και underground μουσική να ανθίσει, όπως κάνει το Μικρό Μουσικό Θέατρο ή Στον Αέρα. Χρειαζόμαστε DJ ‘s που να μη φοβούνται να παίξουν υλικό που δεν είναι στο chart. Χρειαζόμαστε προβολή από την τηλεόραση. Μονάχα μια εκπομπή για ξεκίνημα, που να καλύπτει την ανεξάρτητη σκηνή της Ελλάδας. Θέλουμε μουσικά περιοδικά που να θέλουν να συμπεριλάβουν νέες μπάντες στην ύλη τους. Το ελληνικό κοινό δε μας ξέρει (και συμπεριλαμβάνω κι όλες τις μεγάλες underground μπάντες) επειδή τα media δεν τους το επιτρέπουν. Συμφωνώ με το Vishy στο ότι πρέπει να συνεργαστούμε και να κάνουμε τον κόσμο να μας προσέξει, αλλά οι πρώτοι που πρέπει να δείξουν προσοχή στα πράγματα που συμβαίνουν εδώ είναι τα media. Το ταλέντο είναι εδώ… Βοηθήστε το!
ΠΣ: Μπορείτε να μου παρουσιάσετε το γκρουπ;
Vishy: Είναι η Cassi στα φωνητικά, ο Ανδρέας Βατίστας στην κιθάρα, ο Μιχάλης Καραγιάννης στα τύμπανα (και οτιδήποτε μπορεί να χτυπηθεί) κι εγώ είμαι ο Vishy Moghan στο μπάσο, και σε κάποια άλλα όργανα.
ΠΣ: Κατά τη γνώμη σας ποιος είναι ο πιο σωστός τρόπος να διαφημίσετε τη μουσική σας;
Vishy: Παίζοντας live.
ΠΣ: Σχέδια για το μέλλον;
Vishy: Να συνεχίσουμε να παίζουμε, να οριοθετήσουμε ένα ολοκληρωμένο show , με performances που να γίνονται πιο άγριες και πιο ελεύθερες κάθε φορά. Το όνειρο μου είναι να έχω τη δυνατότητα να βγαίνω στη σκηνή και κάθε φορά να παίζω ό,τι μου έρχεται στο μυαλό σε συνάρτηση με την συγκεκριμένη κατάσταση.
Cassi: Θα ήθελα να δω τους Bad Mathematics και τις φιλικές μας ανεξάρτητες μπάντες να κάνουν ακόμα περισσότερα πράγματα. Να δω περισσότερη διαφορετικότητα και συνεργασία και να βγάλουμε τη μουσική σκηνή της Ελλάδας στο προσκήνιο.
The Ta Nea Review for CCR 19.3.05
H underground σκηνή της Aθήνας στο προσκήνιο Pοκ φωνές από τα υπόγεια ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ This article was published on the occasion of the release of CIVIL CINDER REGALIA in 2005.
Tα πράγματα δεν είναι εύκολα αν παίζεις διαφορετικά από τον συρμό;
Λάθος, απαντά η ελληνική underground σκηνή, που συνασπίζεται και στέλνει τον ήχο της δυνατά στα ηχεία Οι Bad Mathematics και οι Absent Mindead, δύο σημαντικά κομμάτια στο παζλ της «ανεξάρτητης» σκηνής.
Με ταχύτητες ροκ εν ρολ, με αισθητική πανκ, με παρεμβολές και παραμορφώσεις Ανάμεσα σε βαριά ονόματα επί σκηνής, σε εμφανίσεις δοκιμασμένων αστέρων, σε πολυχορηγημένα φεστιβάλ με ακριβές συμμετοχές, εσύ θυμάσαι ένα γκρουπ.
Που έπαιζε εκείνο το βράδυ και έκοβε την ανάσα. Αυτό το συγκρότημα με το οποίο έχεις κολλήσει δεν ερχόταν από μακριά, ούτε από δίπλα. Ερχόταν από κάτω, από την υπόγεια σκηνή της πόλης, που αυτόν τον καιρό έχει ανέβει με ανελκυστήρα εξπρές στο ρουφ-γκάρντεν της μουσικής δραστηριότητας του τόπου.
Νιώθεις απόλυτα δικαιωμένος. Το συγκρότημα που είχες κολλήσει δεν σε πρόδωσε. Έκανε δουλειά. Είναι καλά και άξια αυτά τα παιδιά που έρχονται από κάτω. Και ακολουθούν τώρα μια διαδρομή με σταθμούς και εκπλήξεις στους διαδρόμους της ελληνικής underground σκηνής.
Με άλλα λόγια, «παρουσιάζουμε τη δουλειά μας χωρίς να χρειάζεται να παρακαλάμε, πρώτον, καμία εταιρεία να μας προσέξει και, δεύτερον, επειδή αντιπαθούμε την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρεία του τύπου «τα πράγματα δεν είναι εύκολα αν παίζεις διαφορετικά από τον συρμό», λέει ο συντονιστής και συμπαραγωγός στη συλλογή «Civil Cinder Regalia» Στυλιανός Τζιρίτας, ο οποίος ρίχνει φως στα σημεία όπου το μάτι των ριάλιτι δεν θα φθάσει ποτέ.
Καλό είναι αυτό. Επτά σχήματα ενώνουν δυνάμεις. Βάζουν την έμπνευση. Την πρώτη σπίθα, την τελική μείξη, την ανατροπή και την ιδανική συμφωνία της σκηνής. Μοιράζονται το κόστος. Υπογράφουν το πακέτο, ώς και το περιτύλιγμα, με τα διακριτικά της Tobruk Recs – παρακλάδι της Ektopia -, η οποία άλλωστε κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό την «Κτιριολογία» τού Τζιρίτα. Οι εξελίξεις τρέχουν.
Το «πλήρωμα» της Civil Cinder Regalia έδωσε ήδη την πρώτη κοινή του συναυλία στο «Gagarin» – τα όργανα ακόμη είναι ζεστά. «Αυτή η σκηνή για την οποία μιλάμε στην Αθήνα γίνεται όλο και πιο δυνατή», λέει ο Βίσι από τους Bad Mathematics. Οι οποίοι στο μεταξύ έχουν αποκτήσει φαν και όνομα με δυνατές εμφανίσεις που πολλαπλασιάζουν το κοινό τους.
«Υπάρχουν συγκροτήματα στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα που παράγουν πρωτότυπο υλικό, αξιόλογο και συγκρίσιμο με οποιοδήποτε σχήμα από τη Δύση.
Έτσι όταν ο Στέλιος, τον οποίο αγαπάμε και εμπιστευόμαστε, το πρότεινε και καθώς ξέραμε και μας άρεσε η δουλειά πολλών από τα σχήματα που συμμετέχουν, αλλά επειδή ήταν και η κατάλληλη στιγμή όλα τα συγκροτήματα που δουλεύουν όλον αυτόν τον καιρό να δείξουν το έργο τους, θέλαμε να είμαστε σε αυτή την ιστορία».
Οι Absent Mindead, οι Bad Mathematics, οι Misuse, oι Mοdrec, oι Postblue, oι Stereo Shortcuts, οι Trypanosoma βάζουν όλοι τους ένα κομμάτι σε αυτό το παζλ της «ανεξάρτητης» σκηνής. Με ταχύτητες ροκ εν ρολ, με αισθητική πανκ, με παρεμβολές και παραμορφώσεις.
Με αβανγκαρντίστικες προσεγγίσεις ή με σταθερές αναφορές – ανάλογα με το από πού ξεκινάει κάθε σχήμα, πού έχει βάλει σκοπό να φθάσει και τι θα διαλέξει στον δρόμο να πάρει μαζί. Με τέσσερα ιντερλούδια ο Mecha/Orga δένει τις διαφορετικές ατμόσφαιρες.
ΠΑΝΚ ME ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Absent Mindead: ταχύς, νευρικός ήχος, μια μηχανή του ροκ. Αλήθεια, τι είναι πανκ σήμερα; «Οι αξιοπρεπείς και αυτόνομοι άνθρωποι» Ένας στίχος σας που να σας εκφράζει; «This is the song my mother never sang to me, it’s a deep and endless sleep until tomorrow» (Αυτό είναι το τραγούδι που δεν μου τραγούδησε ποτέ η μάνα μου, είναι ένας βαθύς ατέλειωτος ύπνος έως αύριο).
Trypanosoma
«Το δήθεν ποιοτικό τραγούδι είναι εμπόδιο»
«Μας ενοχλεί το ηλιθιωδέστατο έντεχνο τραγούδι που παλιμπαιδίζει και κλαψουρίζει για χαμένες εφηβείες και ροζ ατμόσφαιρες ενδοστρέφειας», λένε οι Trypanosoma Έχουν φρέσκο υλικό, έτοιμο στα συρτάρια τους. Έχουν συναυλίες σημειωμένες στο ημερολόγιό τους. Ένα βινύλιο στο πρόγραμμα και μια παράσταση που είναι στα σκαριά για την επόμενη σεζόν, στημένη, όπως λένε, γύρω από τη μουσική και την κινησιολογία των Trypanosoma.
Ο Στυλιανός Τζιρίτας και ο Μάκης Παπασημακόπουλος είναι οι δύο αυτόπτες μάρτυρες στη μετωπική σύγκρουση των εμπνεύσεών τους. Τι θα πει Trypanosoma όμως και τι θέλετε να πείτε με αυτό; «Είναι ιατρικός όρος και για την ακρίβεια ο ιός της τρυπανοσωμίασης, της αρρώστιας που μεταδίδει η περίφημη μύγα τσε-τσε. Μας άρεσε ηχητικά, διότι υπαινίσσεται και το σώμα σε μία επιθετική κατάσταση, όπως σαφώς είναι και το τρυπάνι ως εργαλείο.
Είναι λέξη που απαντάται παγκοσμίως στα ιατρικά εγχειρίδια και μας άρεσε το διπολικό ελληνική καταγωγή – παγκόσμια αναγνωρίσιμο, όπως δηλαδή συμβαίνει κατά κατακλυσμιαίο ποσοστό στην ιατρική».
Πώς φαντάζεστε τον ιδανικό σας ακροατή;
«Ως άνθρωπο που λειτουργεί κάτω από το επιχείρημα “επιχείρημα στο επιχείρημα και μαχαίρι στο μαχαίρι”.Αποκλείονται φασίστες, ρατσιστές, κυνηγοί και λοιπά αστικά λύματα».
Έχουν καθόλου αλλάξει τα πράγματα για κάποιον που κάνει μουσική και δεν έχει σχέση με τα μπουζούκια στην Ελλάδα;
«Τα μπουζούκια δεν μας ενοχλούν από τη στιγμή που είναι αναπόσπαστο μέρος του πολιτισμικού DNA της χώρας. Ο Ζαφείρης Μελλάς και ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος, ο παλιός Πασχάλης Τερζής και η θεά Δούκισσα (οποιασδήποτε περιόδου) είναι ανάμεσα στα άλλα ηχογραφήματα ελληνικής καταγωγής που ακούμε με πραγματικό σεβασμό. Αυτό που ενοχλεί είναι το ηλιθιωδέστατο έντεχνο που παλιμπαιδίζει και κλαψουρίζει για χαμένες εφηβείες και ροζ ατμόσφαιρες ενδοστρέφειας. Είναι πραγματικά χειρότεροι από την όποια Πέγκυ Ζήνα.
Το έντεχνο και τάχα μου δήθεν ποιοτικό τραγούδι είναι πραγματικά εμπόδιο, μια και πολλές φορές καπηλεύεται ηχητικά και ιδεολογικά τσιτάτα και χωράφια που δεν του ανήκουν επ’ ουδενί».
Αν δίνατε κάποιο μουσικό βραβείο, ποιον θα θέλατε να τιμήσετε;
«Τη Δόμνα Σαμίου (σοβαρολογούμε 100%)».
info: H συλλογή «Civil Cinder Regalia» κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία από την Tοbruk Recs.
ΤΑ ΝΕΑ , 19/03/2005 , Σελ.: P13, Κωδικός άρθρου: A18193P131, ID: 460343, Copyright (c) Ta Nea. 1996-2005. All Rights Reserved.
The Ta Nea Interview 28.07.03
Highly respected journalist Maria Markouli of the newspaper Ta Nea, was the first to interview the band. The paper published it in 2003.
“Aπλά -ροκ- Mαθηματικά”
Οι κακοί υπολογισμοί είναι, για τον περισσότερο κόσμο, το πρώτο βήμα για την καταστροφή. Στην περίπτωση των Bad Mathematics είναι μια καλή, πολύ καλή αρχή.
Μυστήρια πράγματα συμβαίνουν στην ελληνική ποπ/ροκ σκηνή. «Είναι προφανές πως δεν είμαστε καλοί στους υπολογισμούς. Απ’ ό,τι φαίνεται, μας ταιριάζει το όνομα», λένε. Από διαφορετικές γωνιές του κόσμου, της μουσικής και των θεωρημάτων, βρήκαν τις δικές τους εξισώσεις επικοινωνίας – «αυτό που μετράει, δηλώνουν, είναι η αίσθηση της παρέας να ισχύει και στη μουσική».
Ισχύει; Έχεις την αίσθηση, αντικρύζοντάς τους, πως διαφορετικοί κόσμοι παλεύουν διαρκώς. Στη μουσική – ένα φευγάτο φάνκι ροκ με πολλά διαφορετικές «γεύσεις» – αλλάζουν όλα.
Ο Βίσι είναι φωτογράφος και γραφίστας, γεννήθηκε στην Τεχεράνη και μεγάλωσε στο Λονδίνο. Στους Bad Mathematics γράφει στίχους και παίζει μπάσο.
Ο Μιχάλης από τον Πειραιά είναι στις φωτογραφικές επάλξεις του ρεπορτάζ – έχει άλλωστε εκθέσει έργα του – και ο άνθρωπος στα κρουστά.
Ο Αντρέας, Πειραιώτης κι αυτός, ποιητής και ζωγράφος (δύο ποιητικές συλλογές του ήδη κυκλοφορούν) παίζει κιθάρα, ενώ η Κάσι είναι η φωνή του γκρουπ, σκηνοθέτις και ηθοποιός επίσης, με ρίζες τζαμαϊκανικές και χρόνια διαμονής στο Λονδίνο.
Ο παραλογισμός της πόλης, το άστρο της Αθήνας και η τύχη τούς έφερε κοντά σε πρόσφορο έδαφος δημιουργίας. Πριν καν οι εξισώσεις πάρουν ευθεία λύση, η φήμη τών Bad Mathematics για εκρηκτικά «λάιβ» και υλικό για καριέρα ταξιδεύει πριν απ’ αυτούς.
ΤΑ ΝΕΑ ,28-07-2003 , Σελ.: P19, Κωδικός άρθρου: A17699P192, A17699P192, ID:375775
«’Εχουμε ήδη πάνω από 30 κομμάτια έτοιμα στην παραγωγή», λέει η Κάσι και περιγράφει τη διαδικασία προετοιμασίας των τραγουδιών. «Τίποτε δεν είναι απολυτα έτοιμο, αν όλοι δεν έχουν συμφωνήσει».
Οι επιρροές τους έρχονται από παντού, ακόμη και όταν φαίνονται «αντίθετες» όσο τα μαθηματικά και η φιλολογία.
«Από τα κλασικά γκόσπελ και τον Τσαρλς Μίνγκους, ως τους Clash και τον Captain Beefheart, από τους Birthday Party ως τη Σάρα Βον και τον Τομ Γουέιτς», εξηγουν. Οι Bad Mathematics εν μέσω σχεδίων, μικρών διακοπών και ατελείωτων ωρών στο στούντιο, παίρνουν καλοκαιρινές δονήσεις από την πόλη και ετοιμάζουν τις φθινοπωρινές συναυλιακές τους εμφανίσεις σε τρία φεστιβάλ.
Στο «Μικρό Μουσικό Θέατρο», στο Φεστιβάλ της Πέτρας και στο Φεστιβάλ της «Βαβέλ» στο Γκάζι.