ΡΑΓΕΣ

Τις φορές που άκουγα τα σάπια
ξέσκιζα τις ράγες του τρένου μου
περνούσα μόνος τις γραμμές
μέσα στο σκοτεινό μαύρο διάδρομο.
Το πλακόστρωτο στολισμένο έδαφος
παρέσερνε το όραμα στο ψέ μα
περιμένοντας το θάνατο του αγαπητού .
Οι στολισμένες ψεύτικες φιλίες σταματούν
στο διάδρομο που το δάπεδο είναι σάπιο
και η στέγη από πέτρα
Εκεί ο Χρόνος είμαι Εγώ
Εκεί εγώ είμαι ο θεός και ο Διάολος
Εκεί υπάρχω μόνο Εγώ.

 

© andreasvatistas

BACK