ΜΠΕ! Ε! Ε!
Φώναζαν όλη μέρα
Μπε! ε! ε!
με προσπάθεια άρχισα να φωνάζω
η ζωή του πρoβάτoυ πονεμένη.
Πρόσεχε τους τρόπους τους το
Βλoσυρό βλέμμα τους
το πονεμένο
μάθε τους και κτίστους
στο κλoυβί τους μόνοι
εκεί που τους αρμόζει.
Το χαμόγελό μου τραβλίζει
στις προσταγες του εγω μου
που ήρθα και δεν ...
Οι μέρες περνούν
κάθε στιγμή πετραδάκια στη ζωή μας
κτίζουν το θάνατό μας. |
